Een Li(e)v(e) Patiënt om van te leren
Omdat we toch bezig zijn met het uiteinde van dieren (zie het vorige nieuwsitem), kiezen we maar voor een onderwerp dat heel vervelend en pijnlijk is: ontsteking aan de vulvalippen. Liv is een 5 jarige dame, die gecastreerd is. Ja, gecastreerd, dat leest u goed. De eierstokken zijn eruit gehaald en dus noemen we dat castreren. Steriliseren is het doornemen van de eileider en dan de eierstokken laten zitten. Maar goed, dat is een ander verhaal.
Vaak plassen en likken
Liv ging tijdens het uitlaten wat vaker zitten om te plassen. Het viel ook op dat ze vaker likte aan haar vulva. Verder was ze vrolijk en attent, niets mis mee. Bij haar eigen dierenarts werd goed gekeken naar de regio van de vulva en er werd een huidontsteking vastgesteld. Het locaal schoonmaken van de vulva werd gestart met chloorhexidinedoekjes. Dat vond Liv niet zo fijn om mee te maken, dus pijnstilling was ook wel nodig. Helaas gingen de problemen daarmee niet over. Daarom is ze naar onze kliniek verwezen.
Het eerste wat opviel bij Liv was dat haar vulva heel diep onder een huidplooi lag (zie foto). Daarnaast is ze gezegend met veel haar, die de boel ook camoufleerden. We namen eerst een kweek af van dit gebied. En daaruit bleek dat er sprake is van een vervelende bacterie, de Pseudomonas. Deze komt veel voor in onze leefomgeving en kan zorgen voor zwerende infecties op delen van het lichaam. Bij Liv had hij zijn intrek genomen in de plooien van de vulva, met als resultaat zweren op de huid.
Succesvolle behandeling
De behandeling met een middel in de vulvaplooien is vaak moeilijk om tot een goed resultaat te geven. De problemen kunnen dan weer makkelijk opspelen. Daarom is gekozen om te zorgen dat de vulvalippen niet meer zo in een holte vallen, maar dat ze juist naar de oppervlakte komen. Dit wordt ookwel de zogenaamde vulvaplastiek genoemd, geen cosmetische ingreep (die helaas bij de mens in gebruik is) maar een noodzakelijk iets om te zorgen dat de huid echt kan genezen en de problemen niet meer terugkomen. De huid kan dan eindelijk goed behandeld worden en de Pseudomonas zijn heerlijke leefomgeving wordt grof verstoord. We zorgen ook dat alle haren in de omgeving de komende weken niet in de buurt van de wond en de vulva kunnen komen. Dat betekent bij Liv veel scheren.
Thuiszorg is ook belangrijk
De operatie heeft nog wel een staartje. De eerste twee weken is er nog thuiszorg nodig. Ze mag niet aan de wondomgeving likken, de staart blijft ingepakt om te voorkomen dat de haren op de hechtingen en de wond vastkoeken én het is belangrijk om de huid te verzorgen met antibioticumhoudende wondzalf. Hierdoor kan de huid helen. Na twee weken mogen de hechtingen verwijderd worden. En daarna moet de huid met rust gelaten worden.
Liv kan nu weer vrolijk en blij door het leven gaan. En wat is het bijkomend voordeel: doordat de vulva nu niet zo geschikt meer is als leefomgeving voor bacteriën, is de kans op blaasontstekingen ook verminderd. Win-win zullen we maar zeggen.
